Remind me again why I need a man ?

Bu aralar elime kitap alıp okumaya halim yokmus gibi hissediyorum ,elimden en son 2 kitap gecti ilk 20 sayfalarını okuyup bıraktım ,neden boyle oldu anlamıs da degilim..En son okunan kitaplar beni oyle etkilemis olsa gerekki ondan sonra okunacak kitaplarda o tatta olmalıymıs gibi bir his var sanki...Ya da bilmiyorum belki de tembellik benimki su anda ya daaa pazar ya bugun hani miskin oldugum icin boyle dusunuyorum.Hatta bu sabah kendime kahve yaparken bile sade yaptım halbuki sutlu icmek istemistim ama buzdolabı ac sutu cıkar koy sonra tekrar buzdolabına...uff zor geldi,sade iciyorum kahvemi.
Kitap meselesine gelince evet okuyamıyorum bu aralar ve berbat hissediyorum kendimi..Ama bir kitap var gunlerdir rafta durup bana goz kırmıyor.Ismi "Remind me again why I need a man ".Yaz ayında okunacak gayet basit anlatımlı bir kitap sanıyorum.
Dun aksam babannem,annem ve halamla sohbetteydik.Yine muhabbet falanca filancanın kızının nisanından,acıldı..Tabi sonunun nereye gelecegini hissettigimden sustum.Cunku nisanlanan kız benden yaşça küçük olunca susmak düşüyor bana böyle bir durumda :)Sonra babannem artık kızım valla cok utanıyorum ,neden evlenmiyorsunuz artık gibi damdan düşen bir soruyla yıktı geçti :)İçimden babannecim cevabını bilsem sana soylicem de yok iste ne biliyim demek geldi ama ben sadece "babanne ben evlenmek istemiyorum ki" demekle konuyu kapatmaya calıstım ama arkasından gelen ısrarlı soruları siz dusunun artık .80 kusur yasındaki babaneme karsı cinste aradıgım kriterlerimi anlatsaydım , deli sanırdı heralde beni ve bekar kalmamın daha hayırlı olacagını dusunurdu heralde.
Ama diyemedim diyemedim sustum...