Cocuklugumuzdan bahsettik biraz bu aksam...Gerci cok da eski bir eski kusak değiliz ama şimdiki yeni nesil ile kendi donemlerimizi karsılastırdık .

Benim cocukluktan hatırladıgım en onemli anlardan biri babamın haftasonları bizi sadece salıncak ve kaydıraktan ibaret olan parka goturmesi ve gecirdigimiz upuzun saatler sonra barbie bebeğim ve kırmızı pinokyo bisikletim..

Ben sokakta oyun oynamayı seven bir cocuktum ,karanlık olmadan asla eve girmezdim mesela.Asi yaramaz bir cocuk hic degildim,ailemin benden istediklerini hep yapardım.Sabahtan aksama kadar o kırmızı bisikletle ordan oraya kostururdum.Annemin camdan beni eve cagıracagı saatlerde ozellikle evin onunden biraz uzaklasırdım ki annem cagırdıgında onu duymayayım diye.Sonra barbie bebeğim vardı bide..Allahım o nasıl buyuk bir mutluluktu benim icin anlatamam.Ilkokul 3.sınıfa gectigimde babam karne hediyesi almıstı bana ,kardesime de robot almıstı.Hemen hemen her haftasonu o zamanların en buyuk ve belki de tek alısveris merkezi olan galeria'ya giderdik bebeğime kıyafet almak icin.Ne cok severdim o dukkanı ,bir turlu kıyafet begenemezdim bebeğime.Sanki kendime kıyafet seciyomusum gibi ona da ozenle secerdim.

Ha birde sokaktaki cocuklarla çamurlardan hayvanlar,evler,aklımıza ne gelirse onları yapardık ,tırnaklarımızın içleri çamur dolardı,annem zor temizlerdi aksam tırnaklarımı.
Birde bir dans grubu kurmustuk sitedeki cocuklarla..Sitenin bahcesinde 6 kız Harun Kolcak'ın "gir kanıma" sarkısını soyleyip danslar ederdik...Sonra ne anlama bile geldigini bilmediğimiz ace of base'in " all she wants" sarkısını bagıra bagıra soylemeye başlardık..Babamın bir yerlerden buldugu ace of base kasetini teybe koyup ,camları da acıp cıyak cıyak soylerdim sarkıyı.Arkadaslarım ne gıpta ederdi o kasete sahip oldugum icin.Kimin dogumgunu varsa kaseti de yanımda getirmelerini isterlerdi hep.Cılgınlar gibi dans ederdik.O zamanlar internette yok,sozleri bulamazdık hicbiyerden , duydugumuz kelimeleri söyler söyler dururduk..

Ben cok guzel bir cocukluk yasadım ,cok masum ,sevgi dolu,oyun oynamayı seven mutlu bir cocuktum.

Bu aksam da karşılastırma yaparken bu bahsettiklerimin acaba simdiki cocuklar icin ne anlam ifade ettigini dusunmeye basladım.

Simdiki kucucuk ilkokul cocuklarının bile evlerinde mutlaka bir bilgisayarları ve kendilerine ait cep telefonları var.Neymis efendim annelerine nasıl ulasırlarmıs telefonları olmasa..E biz nasıl ulasıyoduk zamanında...Okuldan cıktıktan sonra oyun oynaya oynaya eve yururduk ,ya da servislere binerdik ,kapının onunde biraz konusup eve cıkardık.Annelerimiz hep evde olurdu ,yemeğimiz hazır olurdu ve annelerimiz bizi hiç merak etmemis olurdu..Peki ne değişti ? Evet cok seyin değiştiginin farkındayım bende ama değisen cok onemli birseyin oldugu kesin.

Artık cocuklar cin gibi , koskoca insanlar gibi konusuyorlar ,bilgisayarda oyun oynayarak vakit gecirip hayal kurmadan yasıyorlar.Uzuluyorum aslında cunku benimde cevremde cocuklar var ve izledikleri programları ,cep telefon markaları ve ozelliklerinden bahsettiklerini gordugumde duydugumda agzım acık kalıyor .Ben bile o kadar uzagımki bunlara.

Evet buyudum ,koca kız oldum ama ben hala oyun oynamayı seviyorum ,gozlerimi kapatıp hayal kurabiliyorum ,hala rengarenk coraplar giyip garip ojeler surebiliyorum ve hala cok mutlu bir cocugum ben .

Calısan anne babaya sahip ,anneanne yada babannelerinin baktıgı ,aksam anne ve babalar eve geldiginde sadece cocuk yeterki sussun rahat bıraksın onları diye bilgisayarda oyun oynamalarına izin verilen,her istedikleri yapılan cocuklara uzuluyorum ve kahroluyorum...

Cocuklarımız hayal guclerini kaybetmesin , sevgimizi gosterelim onlara ,onlarında fikirlerini alalım saygı gösterelim ve onları sakın ama sakın yalnız hissetmelerine izin vermeyelim...

Hiç buyumesek ne guzel olurdu.Hiç dertsiz tasasız :)