Son zamanlardaki sakin yaşantım o kadar keyif veriyorki,bir yerlere koşturmaca derdim yok,açıklama yapma zorunluluğum yok,huzurluyum,saglıklıyım ve kendime konsantreyim.

Son 3,5 aydır yoga yapmamla basladı bu huzur süreci sanırım.Haftanın 5 günü stüdyoda ter atıyo olmak beni bambaşka boyutlara getirdi,inanın.Haftada 5 gün fazla değilmi diyeceksiniz ama iş çıkışı yapacak daha iyi bir işim olmadığından nefesimi yani anı hissediyor olmam bana çok şey kazandırdı.

Yaz için hiç bir plan ortada  yokken ve ofiste yine sıkıldığım bir gün hadi haftasonluğuna Assos'a kaçalım dedim ve yarım saat icinde pansiyon,bilet işini hallettim.Hiç sorgulamadan,araştırmadan sadece bir "haydi" dedik.Haftaya bugünlerde sanırım Assos'un o huzurlu havasını ve esintisini iliklerime kadar hissediyor olacağım...

O kadar da uzun zaman olmuşki yaz tatili için alışveriş yapmayalı ama onu bile hemencecik hallettik bugün.Bikiniler hazır,güneş kremleri tamam,kıyafetler biraz önce dolaptan çıkarıldı yıkanmak üzere,tatilden önceki son haftaya sıkı bir diyetle başlandı :)

İşte herşey bu kadar çabuk oldu ve herşey tamam,hazırız..bekle bizi  Assos :)

itina ile refakatçi olunur :)

Bu hafta sonu canım dostumun yanındaydım hastanede.Kucuk bir operasyon gecirdi gerci kucuk gibi gorunen o lanet nasırların ayaktan cıkması tam 3 saat sürdü o yuzden kucuk derken ki kastım aslında cok da önemli bir ameliyat olmamasıydı.Neyseki cok sukur basarılı bir sekilde ameliyat 3 saatin sonunda bitti,biz akşamında eve döneceğimizi beklerken birde baktık ki aslında gece orda kalmamız gerekiyormus e malum narkozlu bir sekilde hastaneden ayrılmak olmazdı hem arkadasımı da yapayalnız bırakamazdım o kucucuk hastane odasında.Bak yine kucucuk dedim ama oda beni cok yanılttı aslında :) cunku o kucucuk oda icinde inanılmaz keyifli 1,5 gün gecirdik.Refakatci oldugumu unutup bir an acaba tatil koyunde falanmıyız hissi bile gelmedi degil.Odada televizyonumuz,mis gibi 3 öğün yemek,sınırsız cay,kahve(türk kahvesi bile dahildi pazar kahvaltımızdan sonra,düşünün artık) bide üstüne kafaya aldığımız hemşirenin odada sigara içmemize izin vermesi şenlik yarattı :) biliyorum hata ettik,yapmamalıydık,orası bi hastane ama topu topu 3 odası olan butik bi hastane ve birde yatılı kalan sadece biz olunca bide hastanenin başhekimi gece ayrılınca pöfür pöfür sigaralarımızı içtik klimalı odamızda mis gibi :))
Her ne kadar canım arkadasım haftasonumu mahvettiğini düşünse de ben dinlendim ,inanmıcaksınız ama gercekten relax bir haftasonu gecirdim hemde hastanede :) arkadasım narkoz etkisiyle uyurken bende tüm haftanın yorgunluğu ile 12 den önce sızmısım.

Sonra düşündüm acaba en son nerde klimalı bir odada uyumus,yemegim kahvem,çayım istedigim an önüme gelmiş bir zaman geçirmiştim hatırlayamadım :)

Ailesi ile birlikte yasayan mutlu mesut bir insanım ben hani yediği önünde yemediği arkasında durumlarından.Pek hatırlamam tek basıma ya da arkadaslarımla ayrı bir eve cıkma gibi bir  isteklerimin oldugunu cunku bendeki anne baba baska türlü bişey,bana tüm imkanları sunan muhteşem ev arkadasları gibiler.Son derece rahatım onlarla,karışmaz etmezler,beni anlar,her zaman destekler ve beni cok severler.

Cumartesi sabahı tatile gönderdik kendilerini hatta su anda Asos'ta keyifteler bense burda bunalmıs,yorgun,pazartesi günü mağduru ve perdede en ufak bir kıpırdamanın olmadığı bunaltıcı bir sıcağın ortasındayım.

Bizimkiler yola cıkmadan once kara kara düşünüyodum o benim hic elimi sürmediğim ev bakımını,bulasığı,camasırı,kedileri beslemeyi,camları kapıları sabah aksam kontrol etmeleri,ütü yapmayı,buzdolabında bozulmus yiyecekleri kontrol etmeyi,aksam işten eve gelirken ekmek -su almayı unutmamayı...vs.Ama anladımki oluyomus,bunları yapabiliyomusum megersem ben yahu.Belki bunun sadece 1 haftadan ibaret olması beni rahatlatan ,belki bunu bir ömür boyunca yapmak zorunda olacağımı bilsem biraz sıkıntı yaratabilir belki bilemiyorum ama şu ana kadar pek de ters giden birsey olmadı.

Demekki burdan çıkaracağım ders, ben aslında aşırı tembel bir insanmışım :) ya da daha iyimser olalım iş başa düşünce tıpış tıpış yapabiliyomuşum herşeyi hemde kimseye ihtiyaç bile duymadan.

Şimdi bu yazıyı okuyan arkadaşlarımın mutluluktan gözlerinden yaşların geldiğini gözümün önünde canlandırır gibiyim :)) Evet arkadaslar bende ev hanımlığı potansiyeli varmış..

Kahveye de beklerim ,buyrun :)

Deniz hamile :))

Coooookkkkk mutluyummmmmmmmmmm !!!

Taksiye binip şoföre" merhaba ve filanca yere "dedikten sonra radyosunda çalan güzel müzik eşliğinde yolculuğumuz başladı ve ikimizde tüm yol boyunca hiç konuşmadık ,belli oda benim gibi yağan yagmurunun keyfini o güzel müzik eşliğinde tatmak istemiş.Trafikten dolayı yolculuğumuz uzun sürse de ikimizde sıkılmadık aslında ve ben ne oldugunu bile anlamadan birde baktım kapımın önündeyim..
Yol tarifini başından beri taksiciye vermediğimi hatırlamam ve yaşadığım kısa bir şaşkınlığın ardından taksici beni daha önce de evime bıraktığını ve beni hatırladığını soylemez mi :).Güzel bir tesadüf değil mi bu ? :)

Tesekkur ederim sofor bey :)

and inside my bones...

Hayat ne tuhaf.Bazen güzel sürprizlerle seni mutlu ediyor hiç beklemedğin bir anda, bazen de hersey tam yolunda gidiyor derken seni vuruyor bam diye,aniden...

Ofiste cok sevdigm bir kız arkadasım var.Babası uzun zamandan beri hastaydı,aylarca hastanede kaldı,bacağı kesilmişti 1 yıl önce sigara içmekten sonra kangren oldu,öbür bacağını da kesicez dediler ama olmadı hastaneden çıkarıldı,evinde istirahat ediyordu artık.Tamda  ne güzel tatile çıkmıştı geçen hafta kızıyla beraber ,biraz iyi vakit gecirmek istemisti.Daha dün arkadasıma baban nasıl diye sordugumda "iyi" demişti,halbuki oylesine bir soruydu benimki,tabiki babası iyi değildi biliyodum ama bu sabah ofise geldiğimde babasının ölüm haberini duyacak kadar hazır olmadığımı farkettim...
Bugün bütün gün arkadasımı düşündüm durdum,ne hale gelmiş olabileceğini gözümün önüne getirdim,gülümseyemedim  uzun bir süre,çok üzüldüm,hala da öyleyim.