progress,not perfection

Anlar vardır,yalnız kalmak istedigin ,hic kimse beni duymasın bende onları duymayayım dersin.Kendi köşene çekilip herşeyi uzaktan izlemek istersin,kafan milyonlarca yerdedir ve o anda o kafanın nerde olmak istediğini bilemezsin,moralin bozuk gibidir ama aslında iyisindir.En diplerde yaşamak istersin hislerini çünkü.Yoga yaparken bile sadece nefesini duymak istersin,gözlerin kapalıdır,sadece ana yani nefesine odaklanmak istersin.
Ama çevrendeki insanlar öyle alışık değildir ki senin bu hallerine ,bir sorun mu var deyip yanına gelirler...
Sorun yoktur aslında,yalnızca beni benimle bırakın demek istersin onları kırmadan ama yapamazsın...