ben çok özleyeceğim seni mavi gözlü adam...

Her oğul babası tarafından takdir edilmek ister...
Ve her baba en az bir kez oğlunun kahramanıdır...
Bu kitap,oğluyla hep gurur duyan ,kahramanlığa bir kez değil,
bir ömür boyu layık olan bir babaya ithaf edilmiştir.

Babama...

Bu satırlar son zamanlarda herkesin duydugu ve bircoklarımızın da okuduğu Kayıp Gül kitabından..Uzun zamandan beri elime alamamıştım,hep bir ve birden fazla nedenim vardı okuyamamın.Ptesi aksamı elime aldım kitabı sonunda ve kitabın ilk satırlarındaki bu cümleler beni çok etkilemişti.Hemen babamı ve hastanede olan dedemi düşündüm ,onlarınki de böyle bir ilişki idi çünkü.Hatta babam o gece dedemi ziyarete gitmişti ve bende o gelir gelmez kitabı okumasını tavsiye edecektim ama olamadı.Cünkü ben mavi gözlü dedemi salı sabahı kaybettim.O mütevazi,aydın görüşlü,sakin,sağlıklı,kalbi tertemiz dedem bizlere elveda dedi hiç beklemediğimiz bir anda.Gidişi bile öyle sessiz olduki yine kimseyi üzmeden,çekine çekine gitti belkide.Öyle güzel hatıralar bıraktın ki bende mavişim o güzel gülüşün gözlerimin önünden gitmiyor,hep aklıma en son seni hastanede ziyarete geldiğimde başını okşayışım geliyor ,nasılda utanarak gülümsemiştin bana,işte bende kalan son görüntün o .Bende seni hep gülümseyerek hatırlayacağım.
Sana kızmadım da haber vermeden gitmene ,sende haklısın artık anneni çok özlemiştin çünkü,hep ondan bahsettin ya bize son zamanlarında .Ne mutlu sana ki kavustun annecigine şimdi ve umarım çok mutlusunuzdur anne oğul ...
Ben seni çok özleyeceğim dedem ...Koltuğun hala daha sımsıcak ,oturamıyorum oraya.Ama merakta etme bizi ,yavaş yavaş toparlanıyoruz ,gömleklerinde hala istediğin gibi dolapta ütülü duruyor ...

Mekanın cennet olsun mavi gözlüm , seni unutmayacağım...