Farkındalıklarımız arttıkça ,bizlerde buna bağlı bir değişim gösterdiğimizde ve içinde yaşadığımız gezegen,hayat her ne ise  hala aynı seyrinde devam ediyorsa hapı yutmuş mu oluyoruz? Nasılsın ,neyin var diye sorulduğunda anlatmaya başlıyorsak ama aslında anlatamıyorsak ve içten içe de korkuyorsak ya beni anlamazlar diye ?Kendine bile itiraf etmekte zorlandığın o bastırılmış hislerini bilinçaltının daha da altlarına hapsedip bir daha hiç çıkmamasına engel mi oluyoruz ?

Hayallerimizin peşinden koşmamanın verdiği o acı pişmanlıkmı acaba sebep ya da artık daha fazla kabına sığmakta güçlük çekmek ? Kabı daha da genişletmek mi yoksa onun içinden çıkmaya çalışmak mı gerek ?